Aubusson is een Franse stad in het ‘departement de la Creuse – province du Limousin’.

De oudste verwijzingen naar Aubusson (wand) tapijten gaan terug tot de 15de eeuw.

Er wordt wel beweerd dat Vlaamse wevers er zich vestigden begin 16de eeuw na hun vlucht voor de godsdienstonrust in onze contreien, waardoor daar de traditie van Vlaamse wandtapijten werd verder gezet en evolueerde naar de Franse smaak.

In 1600 werd er een invoerverbod uitgevaardigd door koning Hendrik IV, waardoor de opmars van de succesvolle Vlaamse wandtapijten in Frankrijk werd tegengehouden.

In 1665 vaardigt Jean-Baptiste Colbert patenten uit voor de producten van de ateliers van Aubusson, die daarmee de titel van ‘Manufacture Royale’ kregen.
Felletin kreeg dit voorrecht in 1689.

In de loop van de 18de eeuw werden de technieken van de traditionele wandtapijten op de horizontale weefgetouwen (métier de basse lisse) ook toegepast voor het vervaardigen van vlak geweven vloertapijten.

De dessins evolueerden volgens de gangbare mode en het politiek bestel: Louis XIV, Régence, Louis XV, Louis XVI, Directoire, Empire, Restauration, Second Empire naar de 20ste eeuw.

In diezelfde 18de eeuw waar de smaak voor het comfort een belangrijk aandeel krijgt in het leven van het vorstenhuis, adel en later de burgerij, geeft een flinke élan aan de Aubusson tapijten.

In die periode richt Lodewijk XIV ook de ‘Manufacture de la Savonnerie’ op in Parijs (in een voormalige zeepfabriek) waar de ‘Aubusson’ tapijten in geknoopte versie werden gemaakt, de “Savonnerie” tapijten.
Eens die mode gelanceerd, worden omstreeks 1743, ook in Aubusson deze tapijten gemaakt op verticale getouwen (métier de haute lisse).

In de loop der jaren werd ‘Aubusson’ ook een synoniem voor de typische dessins uit de 18de eeuw, toen het hoogtepunt van het Aubusson tapijt.

Deze dessins zijn langzamerhand ook gebruikt in een andere uitvoering de “Aubusson au Petit Point” of “Needle Point”.
Hier wordt de wol in halve kruissteek genaaid op een canvas of katoenen rasterweefsel, een voortvloeisel uit de ”tapisseries à l’aiguille” tot dan van kleinere decoratieve stukken, een favoriete tijdsbesteding van de vrouwen uit de hogere sociale klasse.

De naam “Needle Point” op zich is een vaak gebruikte naam voor de genaaide tapijten omdat deze uitvoering enorm in trek was in Engeland einde 18de en 19de eeuw.

Einde 19de eeuw reeds vertrokken een aantal franse ambachtslui naar China, met oorspronkelijke ‘cartons’, om er de eeuwenoude gobelin weeftraditie te herwaarderen.

In die periode evolueerde die weeftraditie in Frankrijk naar een dieptepunt.
Het is pas in de periode tussen de twee oorlogen dat er een herleving komt in Aubusson, maar dan heel specifiek naar de moderne dessins.
Voor de klassieke dessins is men op China aangewezen.

De collectie door gebracht is in China geweven op basis van de oorspronkelijke patronen en zijn daardoor wel degelijk historisch correcte duplicaten van de oorspronkelijke Aubussons.
De antieke Aubusson tapijten liggen nu nog enkel in musea of in privé collecties van enkele Franse kastelen.

De herontdekking van dit sublieme, decoratieve element in het interieur geeft de decorateur de mogelijkheid om aan haalbare prijzen een stijlvolle, tijdloze en warme uitstraling te geven aan de leefruimtes van de 21ste eeuw.